Voorpret voor de Kinderboekenweek!

Nog heel even en dan barst de Kinderboekenweek 2020 los! Via De Schrijverscentrale gaan ook dit jaar een heleboel auteurs in het echt of online langs kinderen door het hele land om te vertellen over hun verhalen. En sommigen doen dit al jarenlang met veel plezier. Geïnspireerd door het thema 'en toen' vroegen wij een aantal auteurs naar hun mooiste herinneringen aan hun bezoeken uit de Kinderboekenweek.

Monique Hagen:

2011- Het thema van de Kinderboekenweek was ‘Helden’. Op veel scholen waren de kinderen verkleed als hun boekenheld. Ik heb in twee weken tijd nog nooit zoveel Harry Potters, spidermans en zeemeerminnen gezien. Op een school in de biblebelt rende een meisje rond op het schoolplein. Ze had zich van top tot teen gewikkeld in een wit laken en ze droeg een kruis op haar rug. 'Pak me dan!’ riep ze vrolijk. 'Je kan me toch niet krijgen! Ik ben Jezus!’ Jezus als boekenheld - historisch verantwoord. #schrijverscentrale #schrijversbezoek

Hans Hagen:

We deden spelletjes met de gedichten uit Lichtjes in je ogen en Jij bent de liefste. Een vrolijke sfeer, iedereen deed enthousiast mee. Het uur was voorbij voordat we het wisten. 'Ga je nu al weg?' vroeg een jongen toen ik mijn koffer inpakte. 'Geeft niks,' zei een meisje. ‘Het is zo'n leuke dag vandaag - straks komt er ook nog een schrijver.'

Arend van Dam:

Het is al weer heel wat jaren geleden, KINDERBOEKENWEEK op Aruba.
‘Wat heeft meneer gedaan?’ vroegen vrijwel leerlingen zodra ik de klas binnenkwam.
‘Meneer is van een paard gevallen,’ vertelde ik dan. ‘In de buurt van Wariruri Beach. Dat paard heette Chicito.’
‘Kleintje,’ zeiden de kinderen. Om, als ze eenmaal waren uitgelachen door te vragen met: ‘En toen?’
‘Toen ben ik met een quad naar het ziekenhuis gebracht. Zeven hechtingen.’
Ik vermoed dat er op Aruba nog altijd mensen zijn die elkaar lachend vertellen: ‘Ken jij dat verhaal van die kinderboekenschrijver die naar Aruba kwam?’
‘Ja, die viel van zijn paard.’  

Vivian den Hollander:

Hoera, het is weer Kinderboekenweek!

Hoeveel jaar heb ik inmiddels opgetreden tijdens de Kinderboekenweek? Ik ben de tel kwijt, maar ik ben ruim dertig jaar schrijver, dus ik denk dat ik zeker dertig jaar op pad ben gegaan. Eerst had ik niet zoveel boeken om over te vertellen, maar het werden er steeds meer.

Het blijft altijd geweldig om te merken hoe actief en enthousiast scholen die weken bezig zijn met boeken en met het thema. En eigenlijk ken ik niet een school meer waar niets gedaan wordt aan de Kinderboekenweek.  

Vaak wordt er iets speciaals gekoppeld aan het bezoek van een auteur, zoals het openen van de schoolbibliotheek.
Zo was ik een keer te gast op een kleine school in de Achterhoek. De deur die toegang gaf tot de bibliotheek was voorzien van een uitvergroot omslag van een boek. Nadat ik de deur gesigneerd had, was ik de eerste die erdoor naar binnen mocht, gevolgd door alle leerlingen. Eenmaal binnen ontmoette ik personages uit mijn boeken. De leukste personages vond iedereen Spekkie en Sproet, want zij deelden spekkies uit 
En zo zijn er heel, heel, heel veel verhalen te vertellen. De plakboeken in mijn kast puilen uit van alle leuke activiteiten.
Van mij alleen in een klas, van voorstellingen die ik speel, en van mij met lieve collega’s. Jonger word ik er helaas niet op, maar stoppen met de Kinderboekenweek doe ik nog lang niet.

Maren Stoffels:

Al zo'n 14 jaar geef ik lezingen door het hele land via de Schrijverscentrale. Een van mijn meest trouwe scholen is de Ring van Putten in Spijkenisse. Elk jaar opnieuw word ik in het kader van de Kinderboekenweek gevraagd voor grote groepen brugklassers. Het leukste jaar was het jaar dat het thema Opa & Oma was, en toen ik hen een fictief verhaal over mijn opa vertelde. Ik ging er helemaal in op, maar de leerlingen nog meer.

Uiteindelijk bekende ik na drie kwartier dat dit verhaal 100% was verzonnen en over een paar weken in boekvorm zou verschijnen. Ik legde hen uit dat dít schrijven is: de lezer doen laten geloven dat een verhaal écht waar zou kunnen zijn.

De leerlingen waren eerst verontwaardigd, maar toen razend enthousiast. Zelfs de stoerste jongen achteraan gaf toe dat hij er vierkant in was getrapt...

Dat zijn de momenten die mijn werk van goud in platinum doen veranderen!

Ingrid en Dieter Schubert:

De foto’s zijn genomen in oktober 2019, het Rembrandtjaar.
Wij hadden voor het Maurits Huis in Den Haag een boek gemaakt en dat werd feestelijk gepresenteerd.
Bijzonder leuk waren alle activiteiten rondom Rembrandt.
‘De anatomische les van Dr. Nicolaes Tulp’ was hilarisch! Zoals je ziet ligt er iemand op de snijtafel. Bezoekers konden dus meedoen en kregen informatie. Het lichaam lag volkomen stil, tot het einde. Daarna tilde de persoon haar hoofd op. Iedereen stoof gillend weg.